Βάλια Κάλντα

Η «Ζεστή Κοιλάδα»

Ο Εθνικός Δρυμός της Πίνδου βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της οροσειράς της Πίνδου, με πυρήνα τη Βάλια Κάλντα και ιδρύθηκε το 1966 (ΦΕΚ 120Α/1966) προκειμένου να προστατευτούν τα αιωνόβια ρόμπολα και μαυρόπευκα της περιοχής, πολλά από τα οποία υπολογίζονταν ότι είχαν τότε ηλικία άνω των 300 ετών. Διοικητικά ανήκει στις Περιφερειακές Ενότητες Ιωαννίνων και Γρεβενών.

Το Αρκουδόρεµα παραπόταµος του Αώου, διασχίζει ορµητικά την κοιλάδα, περικυκλωµένο από τα ψηλά και απόκρημνα βουνά του ορεινού συμπλέγματος του Λύγκου, με κορύφες πάνω από 2.000m.

Η παγωµένη «Ζεστή Κοιλάδα» πήρε το όνοµά της κατ’ ευφημισμό, καθώς αποτελεί µία από τις πιο κρύες και υγρές περιοχές της πατρίδας µας. Θα έπρεπε πιο σωστά να ονοµάζεται λευκή κοιλάδα, καθώς η παρατεταµένη χιονοκάλυψη ακόµη και έως τον Μάιο στις ψηλές κορυφές είναι το κύριο χαρακτηριστικό της. Το κλίµα πλησιάζει το μεσευρωπαϊκό. Επικρατεί ο ορεινός κλιµατικός τύπος.

Η γεωλογία της Βάλια Κάλντα

Η περιοχή της Βάλια Κάλντα βρίσκεται πάνω στις µάζες των οφειολιθικών συµπλεγµάτων της Βόρειας Πίνδου που καταλαμβάνουν την περιοχή που εκτείνεται  βορείως του Μετσόβου έως και το Σµόλικα. Μόνο τα χωρία της Βοβούσας και Περιβολίου απαντώνται σε φλύσχη.

Τα εδάφη σχηματίστηκαν από την αποσάθρωση του περιδοτίτn και του σερπεντίνn. Είναι αργιλώδους, αργιλοπηλώδους υφής, όξινης χημικής αντίδρασης και πλούσια σε μαγνήσιο και σίδηρο ενώ πολλές φορές περιέχουν τοξικές συγκεντρώσεις χρωµίου, νικελίου, µαγγανίου και αλουµινίου.